ترجمه ی «مهتاب» از فریدون توللی به روسی

 

Фрейдун  Таваллали


فریدون  تولّلی

 

 

Лунный свет

 

Под тусклым светом бледной луны

В печальном и пленительном отблеске, как дуновение

Лежала она, и черные волосы её были в руке ветра

Ее волнистые и прелестные волосы,

Омрачали светлую ночь.

 

Вода, тихо журча, текла по руслу реки

Сказали бы, что она

Оплакивает потерю попутчиков

И несёт траур по умершей любви.

 

В усталом  холодном отблеске лунного света,

Гора,

Как несбывшееся желание,

Как сияние надежды

Или как стройное, обольстительное тело в шелках

Еще спала

 

И по зеленой, молчаливой равнине проходила ночь

 

И она, надежда души моей, тень мечты моей

И горящей искрой мечты сверкала она,

На ясном челе луны читала она

Легенду о моей печали и рассказ своей скуки.

 

перевод: Хамидреза Аташбараб, май 2010

ترجمه: حمیدرضا آتش برآب، مسکو، می ۲۰۱۰

 

 

«مهتاب»

 

در زير سايه­روشنِ ماهِ پريده­رنگ

در پرتوی چو دود، غم‌انگيز و دلربا

افتاده بود و زلفِ سياهش به دستِ باد

موّاج و دلفريب

مي‌زد به روشنايی ِ شب، نقش ِ تيرگی.

 

مي‌رفت جويبار و صدای حزين ِ آب

گويی حكايتِ غم ِ ياران ِ رفته داشت،

و ز عشق‌های خفته و اندوهِ مردگان

رنجی نهفته داشت.

 

در نور ِ سرد و خسته­ی مهتاب، كوهسار

چون آرزوی دور

چون هاله­ی اميد

يا چون تنی ظريف و هوسناك در حرير،

مي‌خفت در نگاه

 

وز دشت‌های خرّم و خاموش مي‌گذشت

آهسته شامگاه.

 

او، آن اميدِ جانِ من آن سايه­ی خيال

مي‌سوخت در شراره­ی گرم ِ خيال ِ خويش

مي‌خواند در جبينِ درخشانِ ماهتاب

افسانه­ی غم ِ من و شرحِ ملالِ خويش...

اشك‌های آدميان

   

Фёдор Тютчев

   فیودار  تیوتچیِف

 

اشك‌های آدميان

 

اشك‌های آدميان!

                     آه، اشك‌های آدميان!

جاری می­‌شويد

                  در موسمی دير و زود

ناديده می­‌چكيد

بی­خبر می­‌رهيد

   پايان‌ناپذيريد

                  چه بي‌شمار.

سرريز می­شويد

چنان‌كه بارانِ شبان‌گاه

                            به پاييزِ خاموش.

 

۱۸۴۹

ترجمه: ۲۷ ژوئن ۲۰۰۲