Go to fullsize image

МИХАИЛ  ЛЕРМЕНТОВ

 میخاییل لِرمانتاف

فرشته

 

در آسمانِ نيمه‌شب

                       فرشته پَرگشود

و نغمه‌اي آرام

                  او مي‌خواند

و ماه و ستاره‌ها و ابرها

                             بر گردِ او

به آن نواي مقدس

                        گوش داشتند

 

فرشته

از سعادتِ ارواحِ پاك مي‌خواند

كه در سايه‌سارِ باغ‌هاي بهشت بودند

از خداي بزرگ

                  او مي‌خواند

و سپاسش

             چه ‌خالصانه بود.

 

فرشته در آغوشش

روحي جوان را

                  آورده‌بود

براي جهانِ اشك‌ها و اندوه

و نواي نغمه‌ي او

در آن روحِ جوان

بي‌كلام

         اما زنده بود.

 

و ديرزمانی آن روح

عذاب ديد

             در اين جهان

او كه سرشارِ آرزوهاي شگفت بود

چراكه

نغمه‌هاي ملال‌انگيزِ خاك

                             هرگز        

جايگزينِ نواهاي آسماني نبود.

۱۸۳۱

ترجمه: ۱۰ مارس ۲۰۰۲