نــقــش  آفــتــاب

 آلکساندر پوشکین

خاطرات

آن‌گه كه روزِ هياهو

در شب

         به‌‌سان مرگ

                       خاموش مي‌شود

وين شهرها

همه در تيرگي

                  مست‌اند و غوطه‌ور

و آن‌گه كه سايه‌ي تاريك و روشنِ شب

با اين زمين و خاك مي‌گردد آشنا

وين خواب و خورِ شام‌گاهِ سكوت

اِنعامِ ناچيزِ زحمتِ هرروزه مي‌شود

ساعات شب‌زنده‌داري و ملال من

                                    سرمي‌رسد ز راه

در اين بطالتِ شب

اَژدَهايانِ سركشِ قلبم

                            آشكارا شعله مي‌كشند

آن‌گه

در اين سرِ شوريده و غمين و فسرده

                               هرآن جوشش است!

در قلب

آرزوها چه مي‌تپند و

                         در جان چه شورش است!

آن‌گاه

پيش روي من

                تومارِ بلندِ خاطرات زنده مي‌شود

از بين اين همه

با انزجار و خشم

                سرتاسرِ گذشته‌ي خود را

                                         دوره مي‌كنم

مي‌لرزم از درون

مي‌پاشم از برون

نفرين و لعنتي مي‌فرستم

                              بر خاطراتِ خويش

تلخ است گريه‌ام

تلخ است شِكوِه‌ام

اما سطورِ غمگنانه‌ي

                        اين خاطرات را

هرگز زِ تومارِ زندگي

                        پاك نخواهم­كرد!

                                ۱۸۲۸

        ترجمه: ۳ آگوست ۲۰۰۲